Η ΕΚΔΡΟΜΗ

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ωραία παρέα .Η όμορφη αυτή παρέα μαζεύτηκε μια μέρα και αποφάσισε να παει μια εκδρομή .Καθίσαν λοιπόν από την προηγουμένη να σκεφθούν που ήθελαν να πάνε και έτσι ο καθένας άρχισε να λέει τη γνώμη του.
-ΕΓΩ θέλω να πάμε σε βουνό ! πετάχτηκε βιαστικά ο πρώτος ,που πάντα έδειχνε αρχηγικές τάσεις και ήθελε να αρχίζει πάντα εκείνος την κουβέντα.
-Και γιατί να πάμε σε βουνό ? ακόμα είναι Χειμώνας και στα βουνά έχει χιόνια και κρύο ,ΕΓΩ λέω να πάμε κάπου που να έχει ήλιο και ζέστη.Αντιπρότεινε ο δεύτερος που ήταν πνεύμα αντιλογίας.
-Αποκλείεται συνέχισε ένας τρίτος που νόμιζε πως ήταν έξυπνος,ΕΓΩ λέω να πάμε σε νησί που θα χει αέρα και θάλασσα.
-Με την καμία ,απάντησε ο τέταρτος της παρέας που ήταν ο ευαίσθητος ,η θάλασσα με ζαλίζει και μου φέρνει ναυτία, ΕΓΩ θέλω να πάμε κάπου στη στεριά αλλά να μην έχει πολύ ήλιο γιατί με καίει.
-Μα τι λέτε ? στη στεριά ? δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον ,το διάστημα είναι ποιο ανοιχτό και προκλητικό ΕΓΩ ,λέω να απολαύσουμε ένα διαστημικό ταξίδι να δούμε και τη γη από ψηλά ! Αντιπρότεινε ο ονειροπόλος.
-Δεν είσαι καθόλου σοβαρός ! πετάχτηκε ο έκτος της παρέας που υπολόγιζε το χρήμα. ,τα διάστημικα ταξίδια στοιχίζουν και εν μέσω οικονομικής κρίσης που θα βρούμε τα χρήματα ? ΕΓΩ λέω να είμαστε πιο προσγειωμένοι .
-Εντάξει ,σας έχω τη λύση ! ΕΓΩ προτείνω να πάμε σε μια λίμνη που είναι ήσυχα και ειδυλλιακά και μπορούμε και να ψαρεύουμε ! φώναξε ο ρομαντικός.
-Ναι αλλά δεν έχουμε βάρκα , κουπιά και δίχτυα και δεν ξέρουμε να ψαρεύουμε ,ΕΓΩ θέλω κάτι πιο ενδιαφέρον και δραστήριο , ας πούμε να πάμε να κάνουμε ραφτιγκ σε ποτάμι ή αναρρίχηση στα βράχια ,απάντησε ο ριψοκίνδυνος .
-Ωωω όχι ! αναφώνησε έντρομος κάποιος άλλος που ήταν και ο φοβιτσιάρης ,δεν έχουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό , ΕΓΩ λέω να κάνουμε κάτι πιο απλό και λιγότερο επικίνδυνο ,όπως να δούμε κανένα μουσείο ή να επισκεφθούμε κάποιο μοναστήρι .

Αφού είχαν εξαντληθεί και είχαν πέσει στο τραπέζι όλες οι γνώμες ,τότε πήρε το λόγο ο τελευταίος που άρπαξε την ευκαιρία και φάνηκε και ο πιο πειστικός τόσο από τον τόνο της φωνής του ,όσο με την διπλωματία του και με την πονηριά του.
-Εντάξει λοιπόν εφόσον δεν συμφωνούμε και δεν μπορούμε να χαράξουμε μια κοινή διαδρομή και να αποφασίσουμε για το που θέλουμε να πάμε, ΕΓΩ λέω να καθίσουμε ήσυχα,ήσυχα στα σπίτια μας που είναι πιο σίγουρο, πιο ακίνδυνο, πιο ασφαλές ,δεν στοιχίζει ,δεν ενοχλεί και δεν επηρεάζει την βολή κανενός μας ,εεε τι λέτε ; αναφώνησε στο τέλος δήθεν φιλικά.
Και τότε συμφώνησαν όλοι και έτσι φοβισμένοι και ήσυχοι κοίταζαν τον κόσμο μέσα από ωραίες φωτογραφίες και έφυγε η ζωή τους περνώντας τον καιρό τους ανταλλάσσοντας και απόψεις για την ομορφιά ή την ασχήμια των τοπίων με τόση ένταση και πάθος που στο τέλος είχαν πιστέψει ακράδαντα πως είχαν πραγματοποιήσει εκείνη την ωραία εκδρομή που τόσο πολύ επιθυμούσαν .

Όλοι κάπου θέλουμε να φτάσουμε αρκεί να έχουμε αποφασίσει από κοινού σε ένα κοινό στόχο ,αλλά πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα βασίζεται στα υπερτροφικά μας ΕΓΩ και στην έλλειψη θέλησης να συμφωνήσουμε σε μια κοινή βάση και έτσι θα μας εκμεταλλεύεται αρπάζοντας την ευκαιρία προκειμένου να μας καταστήσει αδρανείς και υποχείρια ώστε να μην αντιδράμε σε τίποτα πλέον .

AΓΓΙΓΜΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

    

    Μια φορά και ένα καιρό ζούσε στη άκρη του χωριού  μια οικογένεια .Η οικογένεια αυτή είχε  κι ένα μικρο παιδάκι που ήταν πολύ ευτυχισμένο γιατί μεγάλωνε  στη φύση μακρυά από την πολύβουη πόλη δίπλα στο δάσος που του πρόσφερε χαρές που μόνο ένα  παιδί  του χωριού  είχε την ευκαιρία να γευτεί .Το παιδάκι αυτό κάθε πρωί έβγαινε στη αυλή του σπιτιού και ξεκινούσε τη μέρα του γεμάτο προσμονή  για νέες περιπέτειες και νέες ανακαλύψεις .Κάθε μέρα  ήταν μια νέα πρόκληση  και όλα είχαν τη σημασία τους για εκείνο ,τα δένδρα ,τα λουλούδια ,τα πουλιά ,οι χελώνες και ότι ζούσε μέσα στον όμορφο κόσμο του  και κάθε τι το κοιτούσε με ενδιαφέρον και προσοχή .

    Μια μέρα εκεί που καθόταν πέταξε δίπλα του μια πεταλούδα .Ήταν τόσο όμορφη  η πεταλούδα αυτή που στάθηκε να την χαζεύει για ώρα .Η πεταλούδα πέταξε γύρω του χαριτωμένα και μετά από λίγο στάθηκε πάνω σε ένα λουλούδι ανοιγοκλείνοντας τα φτεράκια της .Το μικρο παιδί μαγεμένο απ την ομορφιά της θέλησε να την αγγίξει .Με  μια ζωηρή κίνηση την άρπαξε στα χέρια του χωρίς να υπολογίσει πως οι πεταλούδες έχουν ευαίσθητα μεταξωτά φτερά που εύκολα διαλύονται σε κάθε βίαιο άγγιγμα .Μετά από λίγο σιγουρεμένο πως την είχε φυλακίσει , με   λαχτάρα άνοιξε την χούφτα του που την είχε κλείσει σφιχτά για να την δει καλύτερα και τότε γεμάτο απογοήτευση είδε την πεταλούδα να σπαρταρά με τσαλακωμένα και διαλυμένα  τα φτερά της . Η πεταλούδα τώρα του φάνηκε άσχημη και αποκρουστική ,όμως πριν ξεψυχήσει γεμάτο έκπληξη την άκουσε να του μιλά με ανθρώπινη φωνή και να του λέει  :

  "μάθε πρώτα τη δύναμη σου να μετράς με ευαισθησία και ύστερα δοκίμασε την στον ευαίσθητο κόσμο που αγαπάς ".

   Το παιδάκι στεναχωρεμένο άφησε κάτω τη νεκρή πεταλούδα και έφυγε για το σπίτι του .Εκεί συνέχεια σκεφτόταν τι άραγε ήθελε να του πει η πεταλούδα ,μα τότε δεν μπορούσε να καταλάβει.

   Τα χρόνια πέρασαν ,ζούσε πια στην πόλη μακρυά από τον τόπο που μεγάλωσε ,είχε ήδη φτιάξει την δική του οικογένεια και όπως ήταν φυσικό είχε  ξεχάσει τα λόγια της πεταλούδας .Κάποια μέρα εντελώς τυχαία βρέθηκε στο χωριό του  για δουλειές .Τον έπιασε  μια νοσταλγία και αποφάσισε να πάει στο μέρος όπου συνήθιζε να παίζει σαν παιδί .Έκατσε κάτω απ το ίδιο δένδρο να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη φύση που αγαπούσε γυρνώντας στο παρελθόν παρέα με όμορφες αναμνήσεις .

  Ξάφνου εκεί που είχε ήδη απορροφηθεί στις σκέψεις του άκουσε ένα θόρυβο δίπλα από ένα θάμνο εκεί κοντά .Σηκώθηκε και είδε ένα πουλάκι που είχε πιαστεί ανάμεσα στα βάτα .Χωρίς να το καλοσκεφτεί όρμησε και προσπάθησε να το απελευθερώσει κόβοντας τα  κλαριά και δίχως  να υπολογίσει τα αγκάθια που χώνονταν βαθιά μέσα στα χέρια του και ξέσκιζαν τις σάρκες του .Μετά από ώρα κατάφερε να το φτάσει , πήρε απαλά το πουλάκι στα χέρια του ,το κράτησε για  λίγο και μετά το ελευθέρωσε .Εκείνο ευτυχισμένο πέταξε πάνω από το κεφάλι του φέροντας μια γύρα και έφυγε μακρυά .

  Ευχαριστημένος κίνησε για το σπίτι του το πατρικό .Πηγαίνοντας στο δρόμο πρόσεξε πως από τα χέρια του τα δυνατά και ροζιασμένα έτρεχε αίμα και τότε θυμήθηκε  τα λόγια της πεταλούδας της παιδικής του ηλικίας .Είχε μάθει πια και ήξερε πως  να χρησιμοποιεί τη δύναμη του σοφά.

   Γιατί η ευαισθησία είναι δύναμη και η δύναμη θέλει ευαισθησία και ωριμότητα για να είναι χρήσιμη και αποτελεσματική .

Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Ήμασταν ακόμα στις αρχές του χειμώνα ,Νοέμβριος μήνας και την προηγούμενη μέρα έβρεχε συνεχώς και είχε σφοδρή κακοκαιρία. Έπειτα από ώρες  καθάρισε επιτέλους ο ουρανός, παρ όλα αυτά  είχε πολύ κρύο και υγρασία .Η νύχτα είχε απλώσει τα πέπλα της και ο γάτος κουλουριασμένος στα πόδια μου κοιμόταν ευτυχισμένος ενώ στο τζάκι η δυνατή φωτιά άφηνε στο δωμάτιο μια γλυκιά ζεστασιά . Είχε πανσέληνο εκείνο το βράδυ ,ένα ολόγιομο φεγγάρι σηκώθηκε στο χειμωνιάτικο ουρανό φωτίζοντας με το ασημένιο φως του την οικουμένη ενώ τα αστέρια είχαν χάσει  το φέγγος τους προσκυνώντας την ασημοστόλιστη κυρά  που είχε  την τιμητική της .Πανέμορφη ,απαστράπτουσα ,λαμπερή και ασημοκαπνισμένη ,ανέτειλε σκορπίζοντας  την μοναδική της ενέργεια  σε όλα τα πλάσματα επί της γης και μια παράξενη ησυχία απλώνονταν   στη φύση χαρίζοντας  στην ατμόσφαιρα μια ομορφιά  απόκοσμα μαγική .

Εκείνη η μέρα είχε  περάσει με δυσκολία και ένοιωθα αρκετά κουρασμένη ,νύσταζα  πάρα πολύ  και τα βλέφαρα είχαν βαρύνει από ώρα . Εριξα  άλλο ένα ξύλο στη φωτιά και γύρισα στον καναπέ να τυλιχτώ στην αφράτη κουβέρτα μου ,ήταν νωρίς ακόμα να κοιμηθώ και συνέχισα να ξεφυλλίζω ένα βιβλίο που είχα αρχίσει να διαβάζω από καιρό και το είχα αφήσει στη μέση .

Εκείνη την στιγμή ακριβώς από κάπου μακρυά διέκοψε  απότομα την ηρεμία της νύχτας σκίζοντας την σαν κοφτερό μαχαίρι  ένα ανατριχιαστικό ουρλιαχτό που έμοιαζε σαν το ουρλιαχτό ενός λύκου. Παράξενο πως να βρέθηκε εδώ ? να είναι κανένας  μοναχικός λύκος που μαγεμένος από την ομορφιά του φεγγαριού βγήκε να το συντροφεύσει ? μπα αποκλείεται...... είπα από μέσα μου  χαμογελώντας για την ανόητη  σκέψη μου.Δεν έδωσα άλλο πια σημασία, θα παράκουσα σκέφτηκα και τυλίχτηκα και πάλι στη ζεστή μου  κουβερτούλα  .Τα μάτια μου είχαν  αρχίσει ήδη να κλείνουν ,παρ όλα αυτά προσπάθησα να μη κοιμηθώ ,εξ άλλου ήταν πολύ νωρίς ακόμα .Συνέχισα το διάβασμα ,όμως αυτό το ουρλιαχτό  όλο και πλησίαζε , δυνάμωνε και δεν μ άφηνε να ησυχάσω .

Εκείνη τη στιγμή ξαναθυμήθηκα  το παραμύθι που είχα ακούσει κάποτε όταν ήμουν μικρή από τα χείλη της γιαγιάς μου .Το παραμύθι πάνω κάτω έλεγε πως κάθε άνθρωπος και κάθε πλάσμα επί της γης που γεννιέται έρχεται στο κόσμο με ένα καθήκον και ένα σκοπό και έχει την ευθύνη στην διάρκεια της ζωής του να το ανακαλύψει και να το υπηρετήσει με συνέπεια .Και το καθήκον του λύκου ήταν να επιστρέφει για να κρατήσει  μια υπόσχεση που είχε δώσει να συντροφεύει την νεράιδα του φεγγαριού που βγαίνει τις νύχτες κάθε που έχει πανσέληνο.'Η νεράιδα της σελήνης  αλλοπαρμένη και κάτω απ τη επίρρεια της , στήνει ξέφρενο xορό  με ξέπλεκα τα μαλλιά της στα ξέφωτα του δάσους .Τις νύχτες αυτές που η σελήνη   βασιλεύει πάνω στα αστέρια του σύμπαντος κόσμου αυτός ο λύκος της χαρίζει το τρομακτικό ουρλιαχτό του κάτι σαν χειροκρότημα και επιδοκιμασία κάνοντας έντονα αισθητή την παρουσία του από πολύ μακρυά. Γιατί νεράιδα και λύκος δεν πρέπει ποτέ τους να συναντηθούν ,μια πανάρχαια κατάρα που ακόμα τα μάγια της δεν έχουν λυθεί ,τους θέλει μακρυά τον έναν από τον άλλον παρ όλο που κάποτε αυτός ήταν ένα όμορφο γενναίο παλικάρι και εκείνη μια πεντάμορφη κοπέλα και είχαν πολύ αγαπηθεί .Έτσι εδώ και χιλιάδες χρόνια κάθε που έχει φεγγάρι επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.

Τώρα πια  με το ζόρι κρατιόμουν  να μη βυθιστώ σε ένα γλυκό ύπνο ,όση ώρα προσπαθούσα να θυμηθώ το παραμύθι και δεν ξέρω αν τα κατάφερα τελικά .Την άλλη μέρα σκεφτόμουν έντονα αυτή τη βραδιά και αναρωτιόμουν  αν το ουρλιαχτό που άκουσα ήταν αληθινό ή της φαντασίας μου παιχνίδι . Δεν ξέρω καν αν αποκοιμήθηκα και το είδα σε όνειρο,πάντως εκείνη τη νύχτα  και με εκείνο το φεγγάρι ,είχα την αίσθηση πως ,όνειρα, φαντασία και παραμύθι  κάτω απ την σφοδρή επιρροή της σελήνης μπορεί και να έγιναν στιγμιαία μια πραγματικότητα .Εσείς τι λέτε ,θα μπορούσε να ήταν αλήθεια  ή το φαντάστηκα  ?

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΚΥΡΙΑΣ

   
                                                      
   Μια αληθινή κυρία :

1. Θυμάται πως τα διαμάντια της ψυχής της είναι σπάνια ,ακριβά και δεν χαρίζονται .

2. Ξεχωρίζει τις πέτρες που κομπάζουν ότι είναι πολύτιμοι λίθοι και δεν σκύβει να τις μαζέψει.

3. Δεν περιμένει το κούφιο ξύλο να βγάλει ήχο κρυστάλλου .

4. Φορά κορώνα μαργαριταρένια και δεν αγοράζει φύκια που τα πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες.

5. Αντιλαμβάνεται πως τα άγρια θηρία είναι δειλά γι αυτό ουρλιάζουν στιγμιαία και ύστερα αποσύρονται νικημένα .

6. Δεν ψάχνει θησαυρούς στα βαλτόνερα ,οι καθαροί άνθρωποι δεν φορούν προσωπείο .

7. Γνωρίζει πως οι βάτραχοι δεν μεταμορφώνονται σε πρίγκιπες ή πριγκίπισσες όσο κι αν προσπαθούν .

8. Ευχαριστεί όλους τους σκοτεινούς που την βοηθούν να καταλάβει πως της ταιριάζει να ζει λουσμένη στο φως.

9. Σέβεται μόνο ότι την τιμά ,δεν δέχεται προσβολές που τις ξεπληρώνει με λήθη.

10. Ακολουθεί τις αρχές της πιστά τραγουδώντας το τραγούδι της αξιοπρέπειας για εκείνους που το καταλαβαίνουν .

Αυτός είναι ο δεκάλογος μιας αληθινής κυρίας .Γι αυτό όσες θέλουμε να είμαστε αληθινές κυρίες και να έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας που αστράφτει τον ακολουθούμε  πιστά ,κλείνουμε τα αυτιά μας στα κοάσματα και μαθαίνουμε να ακούμε και να χαιρόμαστε μόνο με το ευτυχισμένο κελάηδημα των πουλιών.

Ο ΚΗΠΟΣ

Σήμερα η μέρα ήταν πολύ ζεστή ,τόσο που θα έλεγε κανείς πως είμαστε στην Άνοιξη και όχι λίγο πριν μπει ο Χειμώνας. Οι ειδήσεις όμως από τη Γαλλία που ακούμε από το πρωί έρχονται να τη μετατρέψουν σε μια μαύρη μέρα στενοχώριας και περισυλλογής.Και είναι δυσάρεστες ,όχι μόνο γι αυτή τη χώρα ,όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά ο φόβος που έχει απλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη και τα τρομαχτικά νέα που κάνουν τον γύρω του κόσμου βυθίζουν στη θλίψη όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους .

Η κακή διάθεση εξ αιτίας όλων αυτών με έφερε σήμερα να περάσω όλη τη μέρα έξω στον κήπο και να ρουφήξω τις τελευταίες ζεστές αχτίδες του ήλιου πριν έρθει ο χειμώνας και τα παγώσει όλα .Ένα ελαφρύ δροσιστικό αεράκι μου μετέφερε όλες τις μυρωδιές από τους ανθισμένους θάμνους του φθινοπώρου γεμίζοντας την ψυχή μου με μια γλυκιά νοσταλγία ,ενώ οι αισθήσεις γεύτηκαν τις τελευταίες πολύχρωμες εικόνες πριν το θλιβερό γκρίζο απλώσει τα πέπλα του παντού.

Ελάτε λοιπόν να σας ξεναγησω στον κήπο μου μηπως καταφέρω και σας αλλαξω και εσας τη διάθεση .

Το έλατο ,ήταν μόλις μισό μέτρο όταν το φυτέψαμε πριν 20 χρόνια ,με αρκετή φροντίδα όμως εφτασε πλεον στο ύψος του σπιτιου δηλαδη πανω απο 7 μέτρα και ακόμα ανεβαινει ! Τους καλοκαιρινούς μήνες δεν παραλείπω να το δροσίζω ρίχνοντας το νερό με το λάστιχο για να μην υποφέρει απο τη ζέστη ,διοτι κανονικα ζει σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων ενω εμεις βρισκομαστε περιπου στα 250 μ.

Η σκάλα που οδηγει στο κατω επιπεδο ,πάμε να την κατεβούμε


Ανθισμενος θαμνος και στο βαθος τα πευκα

Η ροδιά ,καθε φθινοπωρο μαζευω τους καρπους και φιαχνω υπεροχο λικερ με τσιπουρο χωρις γλυκανισο ή με κονιακ προσθετοντας κανελα και γαρυφαλλο .Επισης φιαχνω και σιροπι ροδιου που χρησιμοποιω στις σαλατες αντι για ξυδι αλλα και σαν δροσιστικο αναψυκτικο ,αραιωμενο με παγωμενο νερακι. 

Κατεβαινοντας τη σκάλα



Το μονοπάτι που οδηγεί στην ψησταριά

Η ψησταρια και ο φουρνος ,εδω μαζευομαστε με φιλους και περναμε ομορφες βραδυες. 

Μια απ τις δυο ελιες ,αυτη ειναι καλαμων και η αλλη χαλκιδικης ,καθε χρονο φιαχνουμε επιτραπεζιες νοστιμες ελιτσες .Κατω δεξια μολις που διακρινεται μια μικρη λεμονιτσα που φυτεψαμε περισυ ,ισως να μην την ευνοήσει το κλιμα αλλα θα προσπαθησω να τη βοηθησω οσο μπορω να αναπτυχθει . Απεναντι της σκεπτομαι να βαλω μια ομορφη πορτοκαλια ! 

Η φλαμουρια με τα κιτρινα πλεον φυλλα της που κιτρινίζουν και πεφτουν αυτή την εποχή .Καθε Απριλη που ανθιζει μαζευουμε τα ανθακια ,τα πλενω ,τα ξεραινω σε σκερο μερος και τα χρησιμοποιουμε σαν αφεψημα .Το φλαμουρι περιεχει αφθονη θεοφυλλινη που ειναι το συστατικο που χρησιμοιειται στα περισσοτερα αντιβηχικα φαρμακα ,γι αυτο και κανει καλο στο βηχα και το κρυωμα ενα φλυτζανι ζεστο φλαμουρι τους χειμωνιατικους μηνες 

Τα πεσμενα ξερα φυλλα της φλαμουριάς φιαχνουν ενα υπεροχο ζωγραφιστο κιτρινο χαλι πανω σε πρασινο φοντο ,ποιος θα τα μαζεψει ? :P 

Το έλατο απο το επανω επιπεδο

Η ορτανσια ,σε λιγο καιρο θα κλαδευτει για να δωσει την Ανοιξη φρεσκους βλαστους και αργοτερα αφθονα ανθη 

Οι βιγονιες


Τα χρυσάνθεμα που έχουν την τιμητική τους αυτήν την περίοδο

Κρεμοκλαδη εδαφοκάλυψης ,ανθίζουν όλο το χρόνο γιατί βρήκαν το μέρος τους και έχουν καλό προσανατολισμό 

Αυτή ήταν μια μικρή γεύση ,μια μικρή βόλτα στoν κήπο τον φυτεμένο και φροντισμένο με μεράκι ,εδώ που τα καλοκαίρια στα σκοτεινα του σημεία ζουν οι αγαπημένες μου πυγολαμπίδες ,οι νεραιδουλες μου .Φιλοδοξώ την Άνοιξη να φυτεψω 2 χαμέροπες και μια πορτοκαλιά όπως σας είπα πιο πάνω καθως και να καλύψω ορισμένα κενά μεταξύ των θάμνων .Μπορεί πολλές φορές να μην τα καταφέρνω με τη φροντίδα γιατί μου έχει τύχει να μου χαλάσουν δυο κερασιές και να στεναχωρεθω ,όπως και ενας θαμνος , ένα γιασεμί που φυτεύτηκε με πολλή αγάπη και δεν ανθισε ποτέ παρόλη τη φροντίδα -ίσως του χρόνου -,όμως με τον καιρό έμαθα να ακούω τον κήπο τι θέλει να του φυτεψω,τι αντέχει και τι όχι και έτσι άρχισα να μην έχω πολλές απώλειες και σιγά σιγά όλο και μαθαίνω ακούγοντας τι έχει να μου πει .Γιατί όλα μιλάνε όχι μόνο οι άνθρωποι ,τα ζώα ,τα φυτά ακόμα και οι πέτρες κάτι έχουν να μας πουν ,όλα αυτά είναι μέρος της γης που είναι το δικό μας φιλόξενο σπίτι και αυτό το κομμάτι γης που μόλις σας ξεναγησα είναι το δικό μου αγαπημένο ! 

ΣΧΟΛΙΑ PATHFINDER ¨



βιργινια .:Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 2015 9:25 μ

Πανέμορφος ο κήπος σου, επ ευκαιρίας να σε ρωτήσω μπορεί να ξέρεις έχω ένα κουμκουάτ πότε πρέπει να το κλαδέψω; Καλησπέρα Oly

Oly Glowworm:Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 2015 9:48 μμ

Καλησπερα βιργινια μου ,συνηθως τα εσπεριδοειδη κλαδευονται το χειμώνα Δεκέμβριο - Ιανουάριο, όχι όμως με πολυ αυστηρό κλάδεμα ,το κουμ κουατ ανηκει σ αυτη την οικογενεια επομενως ισχυουν τα ιδια , γενικά στα εσπεριδοειδή κλαδεύουμε αμέσως μετά την συγκομιδή των καρπων .Χαιρομαι που σου αρεσε το κηπακι μου καλο βραδακι να εχεις !

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ:Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 2015 11:11 μμ

Πωπω γνώσεις για τα δέντρα! ωραιότατα. Μεγάλωσα μέσα σε όλα αυτά. Οι ροδιές διαμόρφωσαν τον χαραχτήρα μου..τα αγάθια τους. Τα χρυσάνθεμα, οι πορτοκαλιές.., οι λεμονιές. Έλατο δεν είχαμε εκεί. Σπουδαίο. Πολύ σπουδαία η αγάπη των δέντρων. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει ένα μικρό άρθρο μου για το ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ; Χαίρε Όλυ.

Oly Glowworm:Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 2015 11:23 μμ

Kαλησπερα Κωστα ,ε δεν εχω και σπουδαιες γνωσεις ,το κατα δυναμιν., μαθαινω κι εγω απλα επειδη μεγαλωσα σε σπιτι στην επαρχια με κηπο κλπ εμαθα να τα αγαπω απο νωρις ολα αυτα παρατηρωντας τον πατερα μου να τα περιποιειται ,οι παλιοι ειχαν σπουδαιες εμπειρικες γωσεις ,κλαδευε, μπολιαζε και ηξερε να καλλιεργει τα πιο δυσκολα φυτα ,εμεις δεν πιανουμε μια μπροστα σαυτη τη γενια που εφυγε....ευχαριστω και καλο βραδυ !

Oly Glowworm:Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 2015 11:39 μμ

Οσο για το αρθρο οχι δεν το εχω διαβασει θα μπω με την πρωτη ευκαιρια να το κοιταξω ,ευχαριστω και παλι ,καληνυχτα !

Μάνια Σ:Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2015 9:06 μμ

Πανέμορφος κήπος ... τι να πω ... τον θέλω τον θέλω τον θέλω χαχαχχα Πολύ φροντίδα και σίγουρα πολλές ώρες μπουρδου μπουρδου... Είναι όμως πανέμορφος Είμαι περήφανη που έχω μια φίλη που έχει τέτοιο κήπο. Α και καποια στιγμή θέλω να σε ρωτήσω κάτι για ένα δείγμα ροδιάς που μου φύτρωσε ξαφνικά σε ενα γλαστράκι μέσα στο σπίτιιιιι χοχοχοχοχοχο http://spirit.pblogs.gr/2015/06/h-eyforh-gh-mesa-mas.html

Πολύ πολύ μου αρέσει

Oly Glowworm:Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2015 9:17 μμ

Αχ σου αρεσε ? χαιρομαι ! η αληθεια ειναι πως τον εφερα σε ενα επιπεδο με πολυ κοπο και παλι εχει τη φροντιδα του ,περισυ πχ ο συνδιασμος παγωνιας και υγρασιας μου χαλασε ολοκληρα παρτερια ,καταστροφη μεγαλη και δεν ειναι ευκολο να τα αντικαταστησω γιατι στοιχιζουν παναθεμα τα ,δεν ειναι ευκολο .....επειτα να τα πολλαπλασιασεις θελει πολυ χρονο .....οποτε φετος εχω αρκετα κενα ,παρολα αυτα δειχνει ακομα ομορφος ...εχω και μια κουνια εκει για ξαπλες κατω απο τη φλαμουρια ......την Ανοιξη ξαπλες με ενα βιβλιο κι ενα κουβα καφε ...τι αλλο να πεθυμισει κανεις ? αααα ναι την παρεα της Μανιαςςςςςςς χαχαχαχαχα !!!! την ροδια σου αστην να μεγαλωσει στο γλαστρακι να παρει ενα υψος γυρω στα 30 εκατοστα και μετα βαλτην στο χωμα ,ειναι γερο φυτο και θα πιασει ευκολα στη γη ,επισης θα αναπτυχθει γρηγορα και θα σου ομορφαινει την αυλη !

ΓΙΑΝΝΗΣ JOHNPIT:Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2015 10:06 μμ

Ωωωωωωω τι έχουμε εδώ ;;; Βόλτα σε κήπο.....! και σε τι κήπο παρακαλώ.....! Έναν Κήπο μεγάλο, με μεράκι φτιαγμένο, γεμάτο σε κάθε γωνιά του με όμορφα όνειρα και ένα απαλό χέρι να τον φροντίζει. Πως τα καταφέρνεις όλα τούτα βρε Ολυμπία μου ; Χμμμμ έχω δυο ροδιές από πολλά χρόνια πριν αλλά πιθανολογώ είναι άρρωστες, κολλάνε, και ανοίγουνε τα ρόδια. Στο μεταξύ κολλάνε και τα άλλα φυτά δίπλα τους. Τι να κάνω ;

Φέτος σε μια γλάστρα φύτεψα μια ΠΙΚΕΑ, ένα μικρό ελατοειδές, που αναπτύσσεται πολύ αργά. Για να δω.

Πανέμορφος ο κήπος σου ειλικρινά. Να τον χαίρεστε. Η καλύτερη ασχολία που σε γεμίζει ζωή.

Σε χαιρετώ και ευχαριστούμε για τη βόλτα.

Μάνια Σ:Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2015 10:07 μμ

μπουχαχα δεν έχω αυλή καρντιά μου χοχοχοχο και ειναι πάνω από τριαντα εκατοστά δεύτερος χρόνος ασε που μου βγήκε άλλη μια διπλα της και μεγάλωσε και αυτή !!!

Οταν θα ερθω στην αυλή σου, θα σε κάθομαι σε διαφορα σημεία άδεια που έχεις και θα σε κάνω το λουλουδι χαχαχλαξ΄λσκξδφα΄λσδκξφα΄λσδκξφ Ενα λουλουδι που μιλά λες και έχει φαει γλιστρίδα ...σιγά μην σε αφήσω να διαβαζεις χαχα΄χλκαξφ΄λασδκξφ Ευχριστώ

Oly Glowworm:Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2015 10:19 μμ

Καλησπερα Γιαννη ,χαιρομαι που αρεσε τοσο πολυ ο κηπακος μου ,βεβαια δεν θα καταφερνα τιποτα μονη αν δεν ειχα τον Γρηγορη ! ( ο Γρηγορης ειναι το δικο μου παλιο παλτο ! οπως λεει και

η φιλη μας η Μανια ,ο καλος μου συζυγος ) ,το δεξι μου χερι καμια φορα και το αριστερο ! χαχαχα θελει χερια δυνατα ο κηπος η αληθεια ,αλλα ,το γενικο προσταγμα δικο μου γιατι αν τον αφησω μονο του θα μου τα κουρεψει απο την ριζα ολα !!!!! Οσο για τις ροδιες σου χρειαζονται καλο ποτισμα τους καλοκαιρινους μηνες δυο φορες τη βδομαδα σιγουρα και τον χειμωνα εμπλουτισμος με ασβεστιο θα τις βοηθησει .Η αρρωστια που παρατηρησες ειναι απο το σκασιμο ,εισχωρουν μυκητες και αρρωσταινουν .Ειναι μια πολυ καλη ασχολια σε γεμιζει κεφι και σε ξεκουραζει η ενασχοληση με τη γη .Ακομα και μια γλαστρα να εχεις φτανει και περισσευει...... η χαρα που σου δινει ενα λουλουδι που περιποιηθηκες ειναι ασυγκριτη .Ευχαριστω ,καλο βραδυ !

Oly Glowworm:Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2015 10:28 μμ

Ιδεα : να την κλαδεψεις να παρει σχημα καλλωπιστικο στρογγυλο και αστην στη γλαστρα να δουμε πως θα συμπεριφερθει ! διαφορετικα βαλτην σε μεγαλη γλαστρα να αναπτυχθει αρκετα μηπως σου κανει και ροδια ! ελα εσυ Ελλαδα και απλωσου οπου θες χιλιοι καλοι χωρανε ! αραχνες ,πεταλουδες ,σαλιγκαρια, πυγολαμπιδες, γατες ,σκυλοι ολος ο καλος ο κοσμος περναει απο εδω μια γωνια δεν θα βρουμε για τη Μανια ?

ΓΙΑΝΝΗΣ JOHNPIT:Δευτέρα, 16 Νοεμβρίου 2015 5:37 μμ

Ολυμπία μου, ευχαριστώ για τη συμβουλή. Οι ροδιές μου είναι πολύ μεγάλες. Δηλαδή ο κορμός είναι πολύ χοντρός. Κρίνεις σκόπιμο να θέλουν πότισμα με τέτοιο κορμό ; Αλλά κάτι δείχνει άρρωστο ρε γμτ. Να σκεφτείς ότι πέρυσι τις κλάδεψα γουλί σαν τον .....Γρηγόρη σου ένα πράμα χαχαχαχαχαχα. Όχι από τη ρίζα βέβαια αλλά άφησα μονάχα τον κεντρικό κορμό μπας και έχουμε κάτι νεώτερο. Δεν ξέρω...... Και εγώ, καθώς λες, έχω αφοσιωθεί σε μια σειρά δουλειές στον κήπο του πατρικού. Είναι πανέμορφη ασχολία. Ευχαριστώ Ολυμπία μου να είσαι καλά.

Oly Glowworm:Δευτέρα, 16 Νοεμβρίου 2015 5:47 μμ

Γιαννη ,απο οσα γνωριζω ολα τα δενδρα ποτιζονται ανεξαρτητως ηλικιας ,ειδικα τους θερινους μηνες ,μετα δεν εχουν αναγκη .....το καλυτερο δε ποτισμα ειναι σταγδην εφοσον ειναι δυνατον ,....το νερο απορροφαται καλυτερα απο το χωμα και δεν λασπωνει επιφανειακα ....αυτο το λασπωμα δημιουργει υποστρωμα για μυκητες και μελιγκρες που αφηνουν αυτο το κολλωδες που παρατηρεις .Επισης το αραιωμα των κλαδιων ωφελει γιατι επιτρεπει τον ηλιο να μπαινει αναμεσα και αποτρεπει την υπερβολικη υγρασια αναμεσα στα φυλλα ,δοκιμασε και το ασβεστειο τον Δεκεμβρη ισως ωφελησει .Καλο σου απογευμα !