Bράδυ παραμονής των Χριστουγέννων και η πόλη κάτω γλεντά. Επιλέγoυμε την ησυχία μακρυά της και την θαυμάζουμε από ψηλά πάνω στα κάστρα την ώρα που το βαθύ σκοτάδι τα μεταμορφώνει σε σκηνικό μιας άλλης εποχής .
Ένα παλιό γνωστό στέκι φθαρμένο κι αυτό από τον χρόνο μας υποδέχεται .Ακόμα κι εκεί ότι υπάρχει είναι ιδαίτερα παλιό και αυθεντικό όπως τα τραγούδια του Καζαντζίδη που ακούμε .Ενα γραμμόφωνο ,μια λατέρνα, ένα Τζουκ Μποξ και πλήθος από παλιά ραδιόφωνα και αντικείμενα πλαισιώνουν την παλαιακή ατμοσφαίρα μιας εποχής που χάθηκε μα η αυθεντικότητα της θέλγει και τραβά σαν μαγνήτης αυτόν που την αναζητά . Όλα χάνονται στα βάθη του προηγούμενου αιώνα και αναδύονται πάλι μέσα από τις εξιστορημένες ιστορίες του μαγαζάτορα .
Εκεί ο μύθος και η πραγματικότητα μπερδεύονται στη σκόνη του καιρού και μαζί με τη ελαφρά μέθη του κόκκινου κρασιού σε μεταφέρουν νοερά ανάμεσα από μεσαιωνικούς ιππότες και βασίλισσες ,ήρωες που ξεπεζεύουν από τ άλογα μετά από πολύωρες μάχες και απλούς αγωγιάτες που μεταφέρουν με τα κάρα τις πραμάτειες τους από μακρυά .
Το φαγητό και οι μυρουδιές αυθεντικές, βγαλμένες από την ανατολίτικη κουζίνα των ξεχασμένων γεύσεων που η αξία τους χάνεται κι αυτή και εξανεμίζεται ανάμεσα στην πληθώρα των φαστφουντάδικων και της εύκολης αναζήτησης του σήμερα .
Εδω ο χρόνος δεν έχει καμιά σημασία ,κυλά τόσο αργά και καμιά φορά ανάδρομα ,εδώ είναι η καρδιά και όλη η ουσία της πόλης μας ,της μάνας μας,της Σαλονίκης.
